تأکید نسبی بر روش های درمانی مختلف در میان پروتکل های درمانی متفاوت است به طوری که برخی بر مواجهه تأکید می کنند برای مثال مواجهه طولانی مدت (فوا و همکاران، ۱۹۹۱)، و برخی هم بر فنون شناختی، برای مثال درمان پردازش شناختی (رسیک و اسنیک، ۱۹۹۲) و درمان شناختی برای اختلال استرس پس از آسیب (اهلرز و همکاران، ۲۰۰۵).

حساسیت زدایی حرکات چشم و پردازش مجدد (EMDR؛ شاپیرو، ۱۹۸۹) بر نقش تحریک دو جانبه در طی مواجهه ی مختصر با تصاویر مربوط به آسیب تأکید می کند که تصور می شود به پردازش تجربه و مداخلات شناختی کمک می کند.

این فصل شامل توصیف یکی از این برنامه های درمانی است، یعنی درمان شناختی اختلال استرس پس از آسیب ( CT - PTSD ). نشان داده شده که این برنامه بسیار مؤثر بوده و نزد بیماران بسیار قابل قبول است، به طوری که اندازه اثر بسیار بزرگ و میزان ریزش پایین آن در مطالعات مختلف نشان داده شده است (اهلرز و همکاران، ۲۰۰۳، ۲۰۰۵؛ .

اهلرز، ا. هاکمن، آن. گری و همکاران، مقاله در دست بررسی؛ ۱. اهلرز، آن. گری، جی وایلد و همکاران، مقاله در دست بررسی). همچنین به خوبی در زمینه های بالینی معمول اشاعه یافته است (دافی، گلیپسی و کلارک، ۲۰۰۷: 1. اهلرز، آن. گری، جی. ويلد و همکاران، مقاله در دست بررسی؛ گیلسپی و همکاران، ۲۰۰۲).

این درمان با موفقیت برای درمان کودکان مبتلا به اختلال استرس پس از آسیب سازگار شده است (اسمیت و همکاران، ۲۰۰۷).

موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :

بررسی اثر بخشی درمان حساسیت زدایی حرکات چشم و پردازش مجدد  EMDR بر اختلال استرس پس از آسیب در کودکان آزار جنسی