از این نظر که هذیانها در اختلال هذیانی عجیب و غریب نیستند و تا حدی امکان پذیرند از اسکیزوفرنی متمایز میشوند.

برای نمونه، یک هذیان مرتبط با اختلال هذیانی (نوع جسمانی) ممکن است درباره داشتن انگل درونی باشد که با وجود شواهدی مبنی بر عدم آن فرد بر این باور است که اندامها را کم کم میبلعد.

مثالی از هذیان عجیب و غریب در مورد احساسات جسمانی که بیشتر مشخصه اسکیزوفرنی است شامل این باور است که فرد دارای دست سوم نامرئی است که به سر یا اندام های شخص متصل شده و به طور مرموزی جایگزین خدا میباشد.

برای برآوردن ملاکهای تشخیصی ملاکهای ویرایش چهارم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی برای اختلال هذیانی (نوع جسمانی) فرد باید هذیانهای غیر غریب را با توجه به ناهنجاریهای فیزیکی یا وضعیت پزشکی حداقل برای یک ماه داشته باشد (ملاک A)، فرد هرگز نباید علائم قابل توجه اسکیزوفرنی را تجربه کند (به عنوان مثال، هذیان های عجیب و غریب و توهمات) (ملاک B)، کارکرد فرد به نحو چشمگیری تحت تأثیر رفتارهای عجیب وغریب نباشد (ملاک C) و هذيانها نباید به طور مداوم با پریشانی خلقی مرتبط باشند (ملاک D یا نباید ناشی از تأثیرات فیزیولوژیکی یک ماده باشند (ملاک E).

ایجاد تمایز بین اختلال خودبیمارانگاری همراه با بینش ضعیف و اختلال هذیانی (نوع جسمانی) ممکن است مشکلاتی در ارتباط با تشخیص هر دو شرایط به وجود آورد؛ با این حال، دست کم افراد مبتلا به اختلال خود بیمارانگاری معمولا تایید می کنند که در حال حاضر احتمالا وضعیت پزشکی ندارند، در حالی که باور هذیانی فرد معمولا اجازه چنین انعطاف پذیری را به وی نمیدهد.

موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :

مقایسه اختلال خودبیمارانگاری و اختلال هذیانی جسمانی در افراد اسکیزوفرنی و افراد دارای اختلال اضطراب