فضای خانواده و کفایت اجتماعی کودکان تيزهوش : بر اساس گزارش های حاصل از تحقیقات مختلف، روابط بین اعضای خانواده و جو اجتماعی حاکم بر فضای خانواده، بهترین پیش بینی کننده رشد کفایت اجتماعی کودکان بویژه کودکان تیزهوش هست. شواهد تحقیقاتی قابل توجه وجود دارند که قويا نشان می دهند تجارب خانوادگی روزمره و روابط بین اعضای خانواده بویژه روابط متقابل بین والدین، منجر به رشد عمیق مهارت های اجتماعی کودکان می شود(پاترسون و کریستوپلوس ۲۰۰۶، ). خانواده نهادی فوق العاده مهم و در زندگی ارزشمند است جایی که کودک اولین بار خودش را در آن می یابد و شاکله شخصیت وی از طریق روابط صمیمی و تعامل همه جانبه با عزیز ترین کسانش یعنی تک تک اعضای خانواده تشکیل می شود و تکوین می یابد (اولز فسکی -کوبیلیوز و همکاران، ۲۰۱۴). فضای خانواده، بویژه نوع ارتباطات و روابط حاکم بر اعضای خانواده، به طور بنیادی زمینه را برای رشد و تعالی مؤلفه های شناختی و عاطفی رفتارهای اجتماعی از جمله، روحیه اجتماعی و احساس همدلی فراهم می آورد(نافو و پلامین ۲۰۰۶، ). هوسر و همکاران (۱۹۸۵)، با مروری بر پیشینه تحقیقات انجام شده در خصوص نقش و اهمیت خانواده بر کفایت اجتماعی کودکان، گزارش می کنند که اگر چه دامنه وسیع و متنوعی از متغیرهای شخصیتی و محیط اجتماعی بر کفایت اجتماعی تأثیر می گذارند ولی نقش استثنایی خانواده بر رشد و بالندگی کفایت اجتماعی کودکان بویژه کودکان تیزهوش، بیش از هر عامل و متغیری است که می تواند مؤثر باشد. برای اینکه خانواده هم به صورت مستقیم و هم غیر مستقیم بر کفایت اجتماعی تأثیر می گذارد. هوسر و همکاران در ادامه گزارش خود تصریح می کنند که کودکان نه تنها مهارت های کفایت اجتماعی را از طریق الگوبرداری از والدین و کیفیت روابطی که در خانواده خودشان حاکم هست، یاد می گیرند.
موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :
پیش بینی کفایت اجتماعی کودکان تيزهوش بر اساس روابط بین اعضای خانواده و جو اجتماعی
