پرسش اصلی مطرح برای روان شناسی چند فرهنگی این است که وقتی افراد چند فرهنگ متفاوت باهم در تعامل قرار می گیرند، چه بر سر سرنوشت هویت افراد می آید؟
آیا در نهایت در طول زمان تفاوت های فرهنگی و زبانی بین گروههای متفاوت از بین می روند و یک هویت جدید در افراد به وجود می آید؟
یا اینکه به احتمال قوی تفاوت های گروهی باقی می مانند و شاید حتی این تفاوت ها قوت یافته و هویت های متمایز حفظ می شوند؟
روان شناسی چند فرهنگی هم در صدد پاسخ به این پرسشهای توصیفی و هم در صدد روشها و سیاستهای تجویزی برای مقابله با مشکلات بین فرهنگی است.
علت اساسی که این سیاستها مهم تلقی می شوند، مشکلات جدی است که نوعا گریبانگیر جوامع چند فرهنگی است.
از جمله این مشکلات می توان به پیش داوری، تبعیض و پرخاشجویی های بین گروهی اشاره کرد.
اینها مشکلاتی هستند که می توانند کیفیت زندگی را بشدت پایین بیاورند (مقدم، ۲۰۰۸).
برای حل این مشکلات روشهای متعددی به کار گرفته شده است.
اما سیاست هایی که برای مدیریت اختلافات فرهنگی مورد توجه قرار گرفته اند، در دو دسته قرار می گیرند:
۱- جذب و ۲- چند فرهنگ گرایید .
این دو سیاست عمده، هرکدام معانی ضمنی مهمی برای موضوع هویت دارند.
روش جذب شیوه ای است که در طی آن گروهها تفاوت هایشان را کنار گذارده و به تدریج در داخل یک فرهنگ ادغام و یکی شوند.
ولی این ظاهر مسئله است، زیرا از یک طرف همه افراد از یک قانون و هنجارهای متوسطی که بر جامعه حاکم است پیروی می کنند، ولی از طرف دیگر تفاوت های بنیادی همیشه از بین رفتنی نیستند و یا به سختی از بین می روند.
از فروید گرفته تا پژوهشگران جدید این ایده پذیرفته شده است که تعصبات و پرخاشجویی به احتمال بیشتری بر علیه آنانی که غیرمشابه به خودمان درک می شوند، نشان داده شود.
روان شناسان تکاملی جدید معتقدند که تشابه ژنتیکی ریشه عقیده مشابهت - جذابیت است.
آنان فرض می کنند که ما احساس مثبتی نسبت به دیگرانی که تشابه ژنتیکی به ما دارند و احساس منفی نسبت به دیگرانی که تشابه ژنتیکی به ما ندارند نشان می دهیم.
بنابراین بحث های نظری زیادی در حمایت از مشابهت - جذابیت و نیز شواهد تجربی در حمایت از فرضیه های مشابهت - جذابیت هم در سطح فردی و هم در سطح گروهی وجود دارد (مقدم، ۲۰۰۸).
بخصوص در جوامعی که دچار مشکلاتی هستند، این عدم مشابهت موجب تبعیضاتی نسبت به اقلیتها می شوند و گاهی اوقات عامل مشکلات به غلط گروههای اقلیت محسوب می شوند و به شدت مورد تنبیه و تجاوز گروههای دیگر قرار می گیرند.
