هنگام مقایسه این درمان با گروه لیست انتظار کاهش معناداری در اندازه علائم پس از درمان در اشکال فردی و گروه آن ملاحظه شد. به طور خاص، ۶۵ درصد و ۶۰ درصد از شرکت کنندگان اختلال اضطراب فراگیر وضعیت پاسخ به درمان را داشتند و ۶۲ درصد و ۶۵ درصد به عملکرد پایانی بالایی به ترتیب در درمان فردی و گروه دست یافتند (داگاس و همکاران، ۲۰۰۳؛ لدوکر و همکاران، ۲۰۰۰).

این دستاوردها در طول زمان تداوم یافتند و بهبودی پس از تشخیص ۱۶۰ برای اکثریت شرکت کنندگان در سطح بالایی باقی ماند، ۷۷ درصد و ۸۳ درصد از شرکت کنندگان (به ترتیب در درمان های گروه و فردی دیگر ملاکهای DSM-IV را در پی گیری یکساله برآورده نکردند.

در یک آزمایش بالینی تصادفی که اخیرا انجام شد درمان شناختی - رفتاری مبتنی بر عدم تحمل ابهام با هر دو شکل درمان فردی گروہ لیست انتظار و آرمیدگی کاربردی (AR) مقایسه شد.

درمان شناختی - رفتاری مبتنی بر عدم تحمل ابهام نسبت به گروه لیست انتظار به طور واضحی برتری داشت و به صورت نزدیکی نسبت به آرمیدگی کاربردی نیز برتری داشت، هر چند دستاوردهای دائمی در مرحله پس از درمان تنها برای شرکت کنندگانی که درمان شناختی رفتاری مبتنی بر عدم تحمل ابهام را دریافت کرده بودند نشان داده شده بود.

میزان بهبودی برای درمان شناختی - رفتاری مبتنی بر عدم تحمل ابهام در مرحله پس از درمان ۷۰ درصد، در پی گیری ۶ ماه ه ۷۶ درصد، در پی گیری یکساله ۸۲ درصد و در پی گیری دو ساله ۷۷ درصد بودند.

موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :

مقایسه درمان شناختی - رفتاری مبتنی بر عدم تحمل ابهام و آرمیدگی کاربردی (AR) در درمان اختلال وسواس – اجباری در زنان