مساله یابی، شامل طرحواره های ذهنی کودک از تجربه های قبلی خود و همچنین اسنادها و ادله هایشان برای چگونگی کاربرد آنها در دنیای اجتماعی است. در واقع مساله یابی عبارت از استادهایی که برای رفتار دیگران می دهد و همچنین احساسی که نسبت به توانایی و غزت نفس خود دارد، می باشد (چانگ و دی زوریلا، ۱۹۹۶). مهارتهای حل مساله؛ مجموعه راهبردهایی است که برای حل کردن مساله یا درک موقعیت و رسیدن به موثرترین راه حل به کار می رود (کیاروشی و همکارن، ۲۰۰۳). یافته های بدست آمده، رابطه بین سلامت روان و مساله یابی را تأیید کرده اند. توانایی مساله یابی رابطه مستقیمی با راهبردهای مثبت سازگاری و همچنین کاهش نرخ شیوع افسردگی، خودکشی، مشکلات مربوط به سلامت دارد (چانگ و دی زوریلا، ۱۹۹۶: کیاروشی و همکاران، ۲۰۰۳). همچنین بین عملکرد خوب در تکالیف مربوط به کارکرد اجرایی از قبیل، مفهوم سازی، مهارتهای مسئله گشایی و انعطاف شناختی و مساله یابی مؤثر رابطه وجود دارد (شیو چوک و همکاران، ۲۰۰۰). کودکانی که دارای رشد عادی و طبیعی هستند تقریبا این مهارت ها را به آسانی کسب می کنند و قادر به استفاده به موقع از آنها می باشند و عموما لازم نیست آنها را به طور مستقیم به کودکان یاد داد.

موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :

بررسی اثربخشی آموزش مهارت مسئله یابی بر پیشرفت تحصیلی و یادگیری درس ریاضی در دانش آموزان ...