چنین نگاه که زندگی بشری تنها کمی با زندگی دیگر حيوانات تفاوت دارد و در همین دنیا خلاصه شده و جهانی پس از مرگ وجود ندارد، مورد پذیرش این مذاهب نیست. مرگ، پایان زندگی نمی باشد بلکه رفتن به جایگاه برتر است که در آن درد و رنجی نیست. برای مثال، در آئین مسیحیت، انسان ها را آفریدگانی جاودانه می دانند که هرگز از یکدیگر یا از عزیزان از دست رفته خود، به طور واقعی جدا نمی شوند، بلکه روزی دوباره به هم می پیوندند. حتی این دیدگاه که خداوند عاشق انسان هاست و جز خیر و نیکی برای آنها نمی خواهد، موجب می شود که شرایط دشوار زندگی را مثبت تصور کنند و آن را مایه رشد و بالندگی بدانند. بنابراین هر کسی ممکن است چنین فکر کند که انسان های مذهبی، نسبت به آینده، خوش بین تر و امیدوارتر می باشند.حداقل ۱۵ مطالعه وجود دارد که تا پیش از سال ۲۰۰۰، به بررسی رابطه مذهب، امیدواری و خوش بینی پرداخته اند. از این میان، ۱۱ مورد روابط معنادار مثبتی را بین مذهب و امیدواری یا خوش بینی بیشتر نشان داده اند. از چهار مطالعه دیگر، یک مورد روندی مشابه را نشان داد و سه مورد نیز هیچ رابطه ای را نشان ندادند.
مطالعاتی که از بهترین روشهای آماری استفاده می کردند (از لحاظ روش نمونه گیری و محاسبه داده ها) همگی نشان دادند که میزان بالای دینداری، میزان بیشتری از امیدواری یا خوش بینی را پیش بینی می کند. در مطالعه نیز که به بررسی فرقه های مذهبی می پرداختند، نتایج جالبی را به دست دادند. از مقایسه گروه های بنیادگرای مسیحی با گروه های کاتولیک، پروتستان های لیبرال یا میانه رو، و یهودیان، پژوهشگران دریافتند که افراد بنیادگرا با داشتن راسخ ترین و جزمترین اعتقادات، بیشترین میزان خوش بینی را تجربه می کردند. دلیل این یافته را می توان تأکید این گروه ها بر امیدواری، رستگاری و غلبه بر ناملایمات دانست که در سروده های مذهبی، نیایش ها و موعظه های آنها وجود دارند. تا زمانیکه این افراد طبق قوانین وضع شده از سوی کلیسا زندگی می کردند، تمام عوامل لازم برای خوش بینی و امیدواری مهیا بودند.
موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :
بررسی اثربخشی آموزش مثبت گرایی مذهبی بر کاهش استرس و افزایش جرأت ورزی و امید به زندگی در ...
