و تا به رسمیت شناختن دوره کودکی و مطالعات فراوان درباره کودک به عنوان موجودی مستقل به پیش می رود و هنوز نیز راه درازی را در پیش دارد تا به شناخت کامل وی برسد.
از نظر تاریخی اظهارات جان لاک در مورد دهن کودک به عنوان لوح نانوشته، ژان ژاک روسو درباره وجود افکار و احساسات خاص در کودکان، نظريه تکاملی چارلز داروین، تجدید خاطره اجدادی استانلی هال، اولین آزمون های هوشی آلفرد بينه و تئودور سیمون، نضجی آرنولد گزل، رفتارگرایی جان برادوس واتسون، رشد روانی جنسی زیگموند فروید، یادگیری اجتماعی دارد، میلر و سیرز و بندورا، کردارشناسی تین برگن، لورنز و بالبی، روانی اجتماعی اریک اریکسون و رشد ذهنی پیاژه به عنوان دیدگاه های تا اواسط قرن بیستم و رویکردهای خبرپردازی، دیالکتیکی، رویکرد عمرنگر، رویکرد بوم شناختی و زیستی- اجتماعی به عنوان دیدگاه های اواخر قرن بیستم تأثیر زیادی بر پیشرفت روان شناسی رشد داشته است.
بخشی از پیشرفت نیز مرهون ساختن ابزار هایعلمی بوده است. قرن بیستم به دلیل توجه زیاد به کودک و پژوهش های فراوان در رابطه با وی قرن کودک نامیده شده است.
هنوز هم روان شناسان با دستیابی به واقعیت های تازه، نظریه های جدیدی را در رابطه با رشد، مطرح می کنند و یا به ایجاد تغییراتی در دیدگاههای پیشین می پردازند.
