برخی دیگر از محققان دریافتند که کودکان برای قضاوت در مورد توانایی های خود بیشتر از اینکه به بازخوردهای عینی و واقعی مثل پیشرفتهای تحصیلی تکیه کنند، به تصور والدین راجع به این توانایی های خود توجه می کنند (فیلیپس، ۱۹۸۴). بر اساس گزارش های بدست آمده، مشکلاتی که در تربیت کودکان تيزهوش وجود دارد با مشکلاتی که والدین کودکان عادی در تربیت کودکان خود مواجه می شوند، کاملا متفاوت است. یکی از این مشکلات، در زمینه توزیع و تفویض نقش های خانوادگی است. از آنجا که کودکان تيزهوش به لحاظ ذهنی و توانایی های کارکردی بالغ تر بوده و کنترل بیشتری بر چیزهای مورد علاقه خود دارند، از این جهت به نظر می رسد نقش آنها در خانواده مساله ساز خواهد بود(ویند کر۔ نیلسون و همکاران، ۱۹۹۷). مشکلات موجود در توزیع نقش مناسب برای کودکان تیزهوش یکی از زمینه های نگران کننده هستند و حتی این مشکلات بیشتر و بیشتر نیز می شوند، چرا که با رشد کودک تیزهوش، این نقشها نیز مرتب باید تغییر کنند. به علت طبیعت چالش برانگیز و پیچیده ای که کودکان تيزهوش دارند، درک والدین از توانایی های کودکان خود، اغلب اندک و نادرست است و همچنین گاهی توانایی والدین در شکل دادن دیدگاه و رفتارهای کودکان نیز مشکل ساز خواهد بود(کولانگلو و دتمن ۱۹۹۷ ).

موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :

بررسی عوامل مؤثر در تربیت کودکان تیزهوش در شهرستان ...