تحقیقات نشان می دهند که بین مشکلات تنظیم هیجان و اختلالات خوردن رابطه وجود دارد . اختلال غذا خوردن، که با دریافت بالای غذا در یک دوره کوتاه مدت و عدم کنترل بر روی خوردن، مشخص می شود، ویژگی هر دو پرخوری عصبی (BN) و اختلال پرخوری (BED؛ انجمن روان پزشکی آمریکا [ APA ]، ۲۰۱۳) است. شواهد تجربی نشان می دهد که عاطفه منفی (NA) ممکن است منجر به پرخوری بین افراد با BN شود (اسمیت و سایرین ۲۰۰۷) یا BED (Stein و همکاران، ۲۰۰۷) . بنابراین، پرخوری در زمینه این اختلالات فرض می شود که به عنوان روش تنظیم هیجان عمل کند، که قصد دارد NA را کاهش دهد (هاوکینس، کلمنت، ۱۹۸۴) . در واقع، برخی تحقیقات دریافته اند که پرخوری منجر به کاهش فوری در NA می شود و با عاطفه مثبت افزایش می یابد (اسمیت و سایرین ۲۰۰۷) . با این حال، کاره ای اخیر نشان می دهد که بی ثباتی تاثیر منفی پس از پرخوری افزایش می یابد که ممکن است منجر به تلاش های نظارتی شود (berner و همکاران، ۲۰۱۷) . بنابراین، اگر چه پرخوری ممکن است در کوتاه مدت موثر باشد، اما دراز مدت یک استراتژی انطباقی نیست که پیامدهای منفی بسیاری دارد، مانند تاثیر بر بی ثباتی (berner و همکاران، ۲۰۰۹) ، علایم افسردگی (اسکینر، Masheb، آستین، & فیلد، ۲۰۱۲) و اختلال عملکرد اجتماعی (Grilo، ۲۰۰۲) . مدل های مشکلات تنظیم هیجان، نقش آگاهی عاطفی (به عنوان مثال، توجه به احساسات فرد؛ Gratz & Roemer، ۲۰۰۴) و وضوح عاطفی (به عنوان مثال، توانایی درک شده فرد برای درک و تمایز بین احساسات؛ boden، تامپسون، dizen، Berenbaum، &، &، ۲۰۱۳) در فرآیند نظارتی بازی می کنند. تفکیک احساس، یکی از جنبه های مهم فرآیند تنظیم هیجان، به توانایی ایجاد تمایز بین احساسات به صورت مشابه و مشابهی اشاره دارد (برت، گراس، کریستنسن، & Benvenuto، ۲۰۰۱) . افراد با مهارت های تفکیک احساسات پایین به احتمال بیشتری احساسات را به شیوه کلی تفسیر می کنند، مانند گفتن "ناراحت" یا "بد" (برت و همکاران، ۲۰۰۱؛ برت & BlissMoreau، ۲۰۰۹؛ boden و همکاران، ۲۰۱۳) . اگرچه تمایز احساسی و وضوح احساسی تعاریف مشابهی را به اشتراک می گذارند، تحقیقات نشان می دهد که آن ها ساختارهای متفاوتی را نشان می دهند، با تمایز احساسی که منعکس کننده یک مهارت لحظه ای و وضوح احساسی به عنوان ادراک یا باورهای فرد در مورد دانش احساسی کلی است (boden و همکاران، ۲۰۱۳) . یکی از مزایای تمایز احساسات موثر این است که می تواند به شناسایی علت و زمینه یک احساس و در انتخاب the استراتژی تنظیم کننده سازگار کمک کند (برت و سایرین ۲۰۰۱) . با توجه به اختلالات خوردن، دشواری شناسایی احساسات خود در بین افراد با BN (de، Rodin، & Olmstead، ۱۹۹۵؛ Sim & Zeman، ۲۰۰۴) مشاهده شده است. و BED (Carano و همکاران، ۲۰۰۶) ، و با بهبود بالینی کم تر و علایم بیشتر در پی گیری بین افراد با BN همراه است (speranza و همکاران، ۲۰۰۷) . متناوبا، کاهش پرخوری بین افراد با BN با کاهش مشکلات شناسایی احساسات مرتبط بوده است (de، Rodin، & Olmstead، ۱۹۹۵) . با توجه به این یافته ها، رابطه مذکور بین مشکلات تنظیم هیجان و پرخوری ممکن است تا حدی توسط ناتوانی در تمایز بین احساسات ناشی شود، همانطور که توسط لئون، Fulkerson، پری، و Early (۱۹۹۵) پیشنهاد شده است. در واقع، تحقیقات نشان می دهند که مشکل فرد شناسایی احساسات خود (در این مورد با استفاده از ارزیابی وضوح احساسی به جای تفکیک) واریانس منحصر به فرد در پرخوری را فراتر از تاثیرات دیگر مشکلات تنظیم احساسات توجیه می کند (به عنوان مثال، مشکلات کنترل تکانه؛ Whiteside و سایرین ۲۰۰۷) .
این موضوع مقاله بیس دارد .
کد مقاله بیس : 0047
