پاسخ: از آنجا که عوارض و نشانه های تشخیصی (ADHD) و وقایع ناگوار مکرر زندگی ارتباط محسوسی با یکدیگر دارند بدین علت تشخیص نادرست درباره این دو مشکل شایع است به ویژه آنکه فرد جهت خویشتن پایی (مراقبت از خود در برابر خشونت و تعرض مکرر) متوسل به رفتارهای بزرگسالانه می شوند. همینطور از آنجا که خویشتن پایی و مراقبت از خود مستلزم هوشیاری و تهدید باوری افراطی است و چون گوش به زنگ بودن افراطی، فرد را درگیر بی قراری، پرتحرکی و دست به ماشه بودن می کند بدین علت عوارض هر دو مشکل مشابه هم بوده و این مسئله تمایز و تفاوت (ADHD) را دشوار می کند. در این موقعیت خاص (هم نمودی (ADHD) و عوارض حاصله از وقایع ناگوار) طبیعی است که به این برداشت برسیم که این عوارض سبب تشدید همدیگر شوند با این همه این نگرش از پشتوانه کافی برخوردار نیست.