در آموزش عالی تأکیدات چشمگیری وجود دارد که بر تدارک فرصتهایی برای یادگیرندگان برای ساختن مفاهیم از طریق این مبحث مبتنی میباشند لذا در مرکز این فرایندها، جوامع اکتشافی با حمایت ارتباطات و مشارکتها میان یادگیرندگان قادر به پایه گذاری محیطهای یادگیری میباشند.
این محیطها عناصر حضور تدریس، حضور شناختی و حضور اجتماعی را به روش معقول در برای تسریع بازخوردها و مذاکرات منتقدانه ترکیب میکند. به عبارت دیگر، یادگیری تلفیقی امکانات و تسهیلات مورد نیاز برای ایجاد و استمرار جوامع، آن هم فراتر از کلاسهای معمول، پیش روی ما میگذارد.
لذا ما سعی کردهایم درک و فهم طراحیهای یادگیری تلفیقی را از طریق چارچوب اجتماع اکتشافی بیان کنیم. این چارچوب را گریسون و همکارانش در سال ۲۰۰۰ مطرح کردهاند. این چارچوب به واسطه صحبتها و تجربه های نویسندگان مطرح در حوزه گسترده آموزش و پرورش برای هدایت تحقیقات و فعالیتهای مطرح در حوزه یادگیری مجازی ایجاد شده بود. به ویژه این چارچوب در اجتماعهای یادگیری مشارکتی- انتقادی در راستای ایدهالهای آموزش عالی مؤثر بوده است و به خوبی عمل میکند. ماهیت عمومی این چارچوب و تاثیرات آن، هم در آموزش مجازی و هم در آموزش حضوری راهنمای مفیدی برای فهم طراحی محیطهای یادگیری تلفیقی فراهم میکند.
آربوق ۲۰۰۶ بیان کرده است، این چارچوب چشمانداز در خور توجهی را نشان داده که این امر به طور گسترده در مباحث بعدی عنوان خواهد شد. یکی از دلایل استفاده از این چارچوب این است که مفهومی دور از ذهن و قابل درک شهودی نمیباشد و دلیل دیگر مبتنی بر عقایدی است که در حوزه آموزش عالی الزامی میباشند.
به عبارت دیگر اجتماع، از یک طرف ماهیت اجتماعی آموزش و پرورش، نقش تعاملات در آموزش و پرورش و نقش مشارکتها و تبادل اطلاعات را در ساخت دانش دریافته اند و از طرف دیگر این اجتماع نتایج و بازخوردهای حاصل از فرایند ساخت مفاهیم را از طریق انتخاب و مسئولیتهای شخصی به خوبی بازشناسی کرده اند. یک اجتماع اکتشافی، اجتماعی متعامل و منسجم از یادگیرندگانی است که هدفشان تحلیل انتقادی، تأیید و ساخت دانش معنادار است.
