اگر مدرسه آنها بر رقابت و پیشرفت تاکید کند، کودکان از ظرفیتهای ذهنی شان زودتر آگاه می شوند.
اغلب کودکان از طریق دانش آمورن سال سوم و چهارم در مورد اینکه چطور از نظر ذهنی با دیگران مقایسه می شوند، مورد ارزیابی قرار می گیرند.
هنگامیکه دیگران کودکانی را زرنگ می دانند، آنها می فهمند که این زرنگی وجه تمایز آنها از بقیه است و بر نظر معلمان و همکلاسیهایشان تاثیر می گذارد.
اگر معلمان از آنها نسبت به همکلاسیهایشان انتظار بیشتری داشته باشند و اگر هم کلاسی هایشان آنها را نابغه بدانند، آنها خودشان را هم سنگ این عناوین نامطلوب می پندارند.
اگر کودکان خیلی کندذهن باشند و والدین یا همسایگانشان آنها را ناتوان بپندارند، آنها می فهمند که با بقیه تفاوت دارند.
به هر حال به وضع نامطلوبشان اهمیت نمی دهند تا زمانی که با همسن و سال هایشان فرصتی برای ارزیابی تواناییها به دست آورند.
اگر عقب ماندگی کودکی در یک موسسه یا یک طبقه اجتماعی خاص چندان مهم نباشد او بزودی می فهمد که پیشرفت تحصیلی اش از نظر هم کلاسی هایش مقدم است و نیز درک می کند که هم کلاسی هایش به دلیل کندذهنی، نسبت به او نظر مطلوبی ندارند.
اغلب کودکان کند ذهن، دید اجتماعی ضعیفی دارند و واقعا میزان کندذهنی خود و نظرات نامطلوب مردم را در مورد خود درک نمی کنند.
