در هر پژوهشی اعم از پژوهش های کمی گرایانه با کیفی گرایانه، پژوهشگر به توصیف ویژگی اعضا نمونه خود که معمولا آزمودنی ها هستند، می نماید.
در این توصیف در بیشتر موارد از آمار توصیفی استفاده می شود.
برای این منظور، پژوهشگر بسته به ماهیت داده های خود می تواند از انواع یا نوعی از شاخص های گرایش مرکزی، تغییر پذیری ها و نمودارها استفاده کنید.
بعلاوه گاهی محقق می تواند برای متغیرهای اسمی خود از جدول توزیع فراوانی، درصدها و حداقل و حداکثر استفاده کند.
اگر داده ها از نوع اسمی با رتبه ای باشند، بهتر است فراوانی و درصد آنها گزارش شود.
برای این کار می توانید داده های خود را هم به صورت متنی و هم به صورت جدولی و نموداری گزارش کنید.
در خصوص داده های اسمی می توانید از میان شاخص های گرایش مرکزی از نما و از میان شاخص های تغییر پذیری از فراوانی نسبی طبقات استفاده کنید؛ اما در مورد داده های رتبه ای، از میان شاخص های گرایش مرکزی می توانید هم از نما و هم از میانه و از میان شاخص های تغییر پذیری از چارک بندی استفاده کنید.
اگر داده ها از نوع عددی پیوسته (فاصله ای و نسبی) باشد، می توان از تمامی شاخص های گرایش مرکزی اعم از نما، میانه و میانگین و از تمامی شاخص های پراکندگی اعم از دامنه تغيير، انحراف معیار، واریانس استفاده کنید.
گزارش خود را هم می توانید به صورت متنی ارائه دهید و هم به صورت جدولی و نموداری.
زمانی که در مطالعه اقدام به تشکیل گروههای مقایسه با کنترل می شود، لازم است گروه های مورد نظر را با هم در زمینه ی توزیع صفتی خاص، مطالعه و نتیجه توزیع را به صورت توصیفی گزارش کرد.
در این صورت لازم است توصیف گروه ها در کنار هم انجام گیرد تا خواننده بتواند راحت تر اطلاعات را درک و آنها را با هم مقایسه کند.
