این مفهوم در سالهای اخیر با اصطلاحاتی مثل طرحواره بدنی، مفهوم بدنی، و درک بدنی مورد استفاده بسیاری از پژوهشگران علوم اعصاب و روان، روان تحلیل گرها، و روان شناسان قرار گرفته است. تصور بدنی، تصویری است که فرد از متغیرهای فیزیکی مربوط به خود دارد و گاهی اطلاعات مربوط به خودپنداره را نیز شامل می شود. این تصویر می تواند مثبت و یا منفی باشد. هر چه «تصور بدنی» منفی تر باشد رابطه اش با اختلالات روانی بیشتر خواهد بود(آلتابا و تامپسون ۱۹۹۶ ، ؛ سیمز ۱۹۹۵ ). مفهوم دیگری که در بسیاری از پژوهش ها از آن نام برده می شود مفهوم «کارایی خود» است. به نظر می رسد که این مفهوم از مفاهیمی باشد که نقش واسطه در ارزیابی های مربوط به خود دارد یعنی گاهی اوقات انسان به آن دلیل نسبت به «خود» نگرش منفی پیدا می کند که در برابر کاری احساس ناتوانی می نماید، به عبارت دیگر «کارایی خود» پایین به نگرش منفی نسبت به «خود» منجر می شود. در این جا این سوال مطرح می شود که «کارایی خود» چیست؟ در پاسخ باید گفت: کفایت با کارایی خود به فعالیت شخص در کنترل و اختیار اشاره می نماید. احساس کنترل، کارکرد انسان را تسهیل می کند، و چنانچه افراد باور داشته باشند که می توانند مشکل خود را حل کنند، آماده انجام آن کار می شوند و نسبت به تصمیم خود اطمینان دارند. کارایی خود بر حسب احساس، شناخت و فعالیت در افراد مختلف متفاوت است (شوارزر ۱۹۹۲، ).

متغیرهای پیشنهادی برای انتخاب موضوع پروپوزال پایان نامه روانشناسی :

تصور بدنی – طرحواره بدنی – کارایی خود – خودکارآمدی