سنجهای اقتباس شده از کارهای لاچمن، وایلند و همکارانش (۱۹۹۳) به بالین گران اجازه میدهد که از درجه بندی نسبی کودک از این اهداف اجتماعی آگاه شوند. این درجه بندی سپس می تواند در کنار دیگر ویژگیهای شناختی-اجتماعی قرار داده شود. به عنوان مثال، برخی از کودکان پرخاشگر با توانایی ضعیف برای مدیریت انگیختگی خود ممکن است اهداف اجتماع پسند و راهبردهای مناسب در حل مسأله را تصدیق کنند اما ممکن است به خاطر نقایص خود کنترلی قادر به رفتار کردن مطابق با این اهداف نباشند. اطلاعات بدست آمده از چنین نیمرخ ارزیابی می تواند توصیه های درمانی روشنی داشته باشد.
موضوع پیشنهادی روانشناسی :
بررسی اثر بخشی راهبرد های حل مسئله بر خودکنترلی کودکان پرخاشگر
