این امر منجر می شود یک مادر تصمیم بگیرد به طور کامل در خانه مانده یا به صورت پاره وقت یا تمام وقت کار کند. همه افراد به قدر کافی خوش شانس نیستند که درباره بازگشتشان به کار یا ساعات کاری شان تصمیم گیری کنند. شرایط مالی در تصمیم گیری افراد دخیل است.
برخی از مادران نیز کنار گذاشتن با استعفا از شغلشان را دشوار تلقی می کنند. با این حال، اگر درباره تعداد ساعات کاری تان انتخابی دارید، چه میزان ایدئال خواهد بود؟ بنا به گفته بلسکی و روینه مراقبت کمتر از بیست ساعت در هفته از کودک زیر یک سال با ایجاد دلبستگی های ناایمن مرتبط است. بر اساس پژوهشی در ایالات متحده بر روی بیش از ۱۷۰۰۰ کودک مشخص شد که میان تعداد ساعاتی که کودکان تحت مراقبت والدینشان نیستند و رفتار آنها ارتباط وجود دارد (مطالعات طولی اولیه کودکی، ریتر و ترنر، ۲۰۰۳).
این تحقیق نشان می دهد، مادران نباید خیلی زود به کار بازگشته یا برای ساعات طولانی کار کنند. در عین حال، بسیاری از مادران مراقبت از نوزاد با کودک نوپا را خسته کننده و پراسترس می دانند. احتمال دارد تمایلی به در خانه ماندن و نگهداری از کودک نداشته باشند. به وضوح روشن است، چنانچه مادری استرس زیادی داشته و ناخشنود باشد، این حالت او بر نوزاد تأثیر خواهد گذاشت و در این شرایط مادر بهتر است به کار بازگردد.
براون و هریس (۱۹۷۸) دریافتند زنانی که شغلی ندارند و از چندین کودک مراقبت می کنند، بیشتر در معرض افسردگی قرار دارند. مفهومی ندارد مادری که افسرده و ناخشنود است در خانه بماند. اگر مادری خوشحال باشد و بیشتر در کنار فرزندش بماند، احتمال بیشتری دارد که کودک دلبستگی ایمنی داشته باشد. در نهایت می توان گفت، برآورده ساختن نیازهای کودک و نیازهای مادر به طور همزمان کاری بس دشوار است؛ اما برای شادبودن کودک، مادر باید خود شاد باشد.
