به عقیده آنها درمان بیمار در محیط خانواده از اهمیت بالائی برخوردار است.
خانواده درمانگران معتقدند، که مشاهده علائم جنون اسکیزوفرنی، فرآیندی است که کل خانواده را در بر می گیرد.
بر اساس دیدگاه خانواده درمانگران، خانواده به منزله یک ارگانیسم واحد است، و اگر در عضو خانواده ای علائم بیماری مشاهده شود، در واقع نشانگر آن است که کل خانواده به این بیماری مبتلاست.
بدین ترتیب بدون توجه به سایر اعضای خانواده درمان امکان پذیر نیست.
بر اساس پژوهشهائی که در یک مرکز روانپزشکی صورت گرفته، افرادی که با بیمار زندگی می کنند، در طول سه الی شش ماه، علائمی مشابه از خود نشان می دهند.
چندین شیوه مداخله برای کمک به اعضای خانواده دارای بیماری های شدید روانی متداول شده است.
مداخلاتی که آموزش خانواده های بیماران اسکیزوفرنی، را در بر می گیرد، شامل مداخله در بحران، ارائه آموزشهای لازم در جهت حل مشکلات، روابط بین فردی و تعاملات می شود.
انجام چنین مداخلاتی به طور مداوم باعث جلوگیری یا به تاخیر انداختن عود علائم می شود، و به نظر می رسد در بهبود کارکرد کلی بیمار و خانواده اش نقش مهمی داشته باشد (گلدشتاین و همکاران، ۱۹۷۸).
تحقیقات نشان داده است که مداخلات خانواده به طور گروهی موثر و کم هزینه تر از مداخلات خانواده به طور فردی است (مک فارلن و همکاران ۱۹۹۶، ۲۹۴]).
