هر فرهنگی آیین های مذهبی و معنوی خاص خود را دارد که ممکن است به منظور ارتقای درمان از آنها بهره جست.
یک مورد بدیهی در این باره مربوط به جوامع بودایی است که دارای آیین مراقبه هستند و یا جوامع هندی که آیین یوگا را در خود دارند.
در برخی از مطالعات نشان داده شده که این تکنیک ها مؤثر هستند و کارآمدی آنها از منظر اصول درمان شناختی- رفتاری نیز تبیین شده است (هینتون و همکاران، a۲۰۱۳)، در نتیجه این موارد باید با پروتکل های درمانی برای این گروه ها ادغام شوند.
توجه کنید که هر چند این تکنیکها بخشی از آیین های فرهنگی هستند، اغلب اعضای این گروه ها به مقدار کمی از آنها استفاده کرده اند و آموزش دادن آنها در بافت یک درمان ساختارمند می تواند دارای تأثیرات مثبت فراوانی باشد.
علاوه بر این، برای اهداف درمان شناختی- رفتاری می توان جنبه های مهم آن تکنیکها را استخراج کرد به طوری که بر اساس اصول درمان شناختی- رفتاری کارآمد باشند.
به طور کلی تر، جوامع اغلب دارای آیین هایی هستند که هدف آنها توسعه تنظیم هیجان است.
برای مثال ذکرگویی در آیین کاتولیک گروه هایی از افراد آمریکای لاتین مثالی از توجه ذهن به شیء مورد توجه مثبت است یا به همین ترتیب آیین مذهبی باز کردن یک صفحه و متن از کتاب انجیل به صورت تصادفی به هنگام پریشانی.
در اسلام نیز ذکر مکرر نام خدا (الله) یا صلوات نمونه ای از این موارد است.
موضوع پیشنهادی پروپوزال پایان نامه روانشناسی :
بررسی اثر بخشی ذکر درمانی بر نشخوار فکری و استرس و کیفیت خواب سالمندان
