علیرغم مطالعات فراوان در مورد محیط یادگیری و اثرات ممکن آن بر یادگیری، مطالعات در مورد مواد تدریس کم است (آرگان و سیور ۲۰۱۰).
با این روش تدریس، دانش آموزان می توانند درگیر بحث های فعال شوند و حتی می توانند خود را با اتفاقات زندگی واقعی که در کلاس استفاده می شود مرتبط سازند. روش شبیه سازی به عنوان روشی معرفی شده است که مواجهه با یک اتفاق را به مانند یک اتفاق واقعی و همچنین مطالعه بر آن را برای دانش آموزان فراهم می سازد.
به بیان دیگر گفته می شود یک رویکرد تدریس است که بر روی یک نمونه (مدل) عمل می شود و به شکل واقعی گسترش پیدا می کند تا یادگیری را تقویت کند(کوکاهمت ۲۰۰۵).
مارک استاکلیف (بی تا) می نویسد: هدف استفاده از شبیه سازی عمق بخشیدن به درک مفهومی دانش آموزان، با کار کردن و اندیشیدن راجع به محیطهای واقعی است که بازنمایی شده اند.
مثلا ممکن است از بازنمایی اقتصاد کلان استفاده شود تا اقتصاددانان را با ملزم ساختن آنان برای ابداع استراتژیهای اقتصادی جهت کسب اهداف تدبير شده، آموزش دهد.
شاید نیروی محرک شبیه سازی، رقابت باشد، زیرا دانشجویان می خواهند عملکردی بهتر از سایرین داشته باشند یا با توجه به ملاک های تعیین شده رتبه بهتری بدست آورند. در چنین مواردی شبیه سازی یک بازی هم هست.
بازی ها را از سایر شبیه سازی ها از طریق قوانینی که تعیین می کند "برد" چه معنی دارد و همچنین رقابتی که ایجاد می کند، می توان تشخیص داد. بازی ها گرایش به داشتن برنده و بازنده دارند.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی اثر بخشی آموزش مبتنی بر شبیه سازی بر درگیری تحصیلی و درک مفهومی دانش آموزان مقطع متوسطه
