به عنوان مثال، درمان وجودی نشان می دهد که افراد مبتلا به اختلال اعتیاد به دلیل یکی از موارد ضروری با اضطراب و ترس سر و کار دارند. اما، آنها راه حلی پیدا نکردند که آنها را آرام کند. سپس به مصرف و سوء مصرف مواد روی آوردند.
برای یک درمانگر وجودی، در آن صورت، آنها برای کمک به فرد مبتلا به اختلال مصرف کمک خواهند کرد تا با آن اضطراب روبرو شود. آنها ممکن است به بیمار خود کمک کنند تا تشخیص دهد که چرا آن اضطراب ها و ترس ها بسیار طاقت فرسا هستند.

حتی ممکن است سعی کنند بیماران را با تجربیاتی آشنا کنند که بهزیستی آنها را افزایش می دهد. اینها ممکن است شامل روابط، شجاعت، معنویت و موارد دیگر باشد. این تأیید و مشارکت مثبت به درمانگر کمک می کند تا شما را به مسئولیت متفکرانه هدایت کند - و امیدواریم که پایان سوء مصرف مواد.

صرف نظر از تکنیک خاص، هدف پشت درمان وجودی این است که به افراد اجازه دهیم رشد کنند و زندگی، آرزوها و کنجکاوی خود را بدون ترس از چیزهای داده شده در آغوش بگیرند.

هدف آن پرداختن به مسائل همدلی، اینجا و اکنون، و حتی رویاهایی است که می توانند فانتزی های ناخودآگاه را منعکس کنند، با کمک یک درمانگر وجودی.

به گفته یالوم، درمانگران وجودی به عنوان "همسفر" در نظر گرفته می شوند که می توانند برای کمک به بیماران در تصمیم گیری، همدلی و حمایت ارائه دهند.

چه کسانی ممکن است از درمان وجودی سود ببرند؟
درمان وجودی ممکن است برای افرادی با علائم مختلف مفید باشد، از جمله:

اضطراب
اختلالات وابستگی یا مصرف
افسردگی
اختلال استرس پس از سانحه
بی تفاوتی
شرمندگی
رنجش
خشم
بی معنی بودن
روان پریشی
برخی از مطالعات همچنین نشان داده اند که درمان وجودی ممکن است مزایای مثبتی برای افرادی که در زندان زندگی می کنند داشته باشدسرطان پیشرفتهمنبع مورد اعتماد، یا بیمار مزمنمنبع مورد اعتماد. به همین ترتیب، یک مطالعه همچنین نشان داد که افراد مسن که در خانه های مراقبت زندگی می کنند نیز ممکن است از درمان وجودی بهره ببرند.

افرادی که درمان وجودی را انجام می دهند اغلب دو حوزه آموزشی دارند. اولین مورد آموزش بهداشت روان است. اکثر افراد دارای مدرک تحصیلات تکمیلی در روانشناسی یا مشاوره یا مدرک پزشکی در روانپزشکی هستند. ثانیاً، آنها ممکن است کار اضافی در فلسفه را نیز تکمیل کرده باشند.
بسیاری از درمانگران، روانپزشکان و روانشناسان علاوه بر سایر انواع رفتاردرمانی، درمان وجودی یا درمان انسانی را انجام می دهند .
محدودیت های درمان وجودی چیست؟
این نوع عمل اغلب برای برخی افراد بسیار بدبینانه یا تاریک تلقی می شود. این به این دلیل است که عناصر دردناک و آسیب زا زندگی را در بر می گیرد. به عنوان مثال، یکی از اهداف این درمان این است که یاد بگیرید از مرگ نترسید تا ترس از مرگ بر انتخاب های شما کنترل نکند.
در حالی که بیشتر روان درمانی بر تعاملات یک به یک متمرکز است، پژوهشمنبع مورد اعتماد نشان می دهد که گروه درمانی ممکن است برای افرادی که درمان وجودی را انجام می دهند، فوایدی داشته باشد.
در یک مطالعه ، شرکت‌کنندگان در صورتی که مدت زمان تلاش‌های گروه کوتاه‌تر بود، احتمالاً بخشی از یک گروه بودند. با این حال، مدت زمان کوتاه‌تر ممکن است اثربخشی زیادی نداشته باشد. در آن مطالعه، تعامل کوتاه کمک چندانی به وضعیت روانی شرکت کنندگان در مطالعه نکرد.

در مطالعه دیگری زنان خانه‌دار تحصیل‌کرده اغلب پس از شرکت در گروه درمانی وجودی، «شکوفایی خود» و بهبود نگرش نسبت به زندگی را گزارش کردند.

اما با وجود این مطالعات، این نوع درمان به خوبی مورد بررسی قرار نگرفته است. ماهیت این درمان - که یک فرد معنا پیدا می کند و یاد می گیرد که مسئولیت انتخاب ها را بپذیرد - اندازه گیری دشوار است. که مقایسه آن با انواع دیگر درمان و روش های درمانی را دشوار کرده است.
وقتی به فکر آینده، هدف و معنای خود می مانید، احساس غرق شدن در نگرانی یا اضطراب آسان است. اینها سوالات بزرگی هستند. در واقع، برای برخی افراد، فکر کردن به این سؤالات زیاد یا بدون حل خوب می تواند منجر به یک بحران وجودی شود .
اما هدف درمان وجودی این است که به افراد کمک کند از آینده و احتمال غرق نشوند. در عوض، یک درمانگر به شما کمک خواهد کرد تا تعادلی بین آگاهی از مسئولیت خود در قبال آینده خود و غرق نشدن در آن بیابید.