چون همه آنها دچار وهمهای متعددند، در میان افکار خسته و بی ارزش گم شده اند و به وضوح می توان ترس ناشی از عدم کنترل را در آنها مشاهده کرد. هیجانات ذهنی در اولین مرحله از کاهش کنترل، به طور نسبی وضعیت درونی بیمار را بدتر می کند که ماحصل آن ناامیدی، غضب و داد و فریاد - البته نه به صورت آشکار - است. معمولا در این دوره، ناامیدی، غمگین بودن و افسردگی ادامه دار است. با آگاهی از این احساسات گوناگون اما مهار نشده می توان سرعت دوره بهبودی را بالا برد. احساساتی نظیر: احساس خستگی: احساس خستگی و ضعف عصبی در نتیجه فقدان کنترل مغزی است. برای این که ذهن دائما در حال فعالیت بوده، آرامش و استراحت ندارد. از صبح تا شب فعالیت مغزی شدیدتر شده، تفکرات نا آرام به سبب بروز هیجانات احساسی مختلف بیشتر می شود و حتی گاه جای آرامش تهی می ماند و دسترسی به آن سخت می شود. با خسته شدن مغز، میزان کنترل به حداقل می رسد. با ثابت شدن احساس خستگی، فقدان کنترل مغز شروع به پیشروی می کند و در طی دوره کنترل بهنجار، احساس خستگی به صورت پنهانی در فرد آشکار می شود. گاهی اوقات خستگی در بیماران منجر به ایجاد شرایط نابهنجاری می شود که فعالیت و تلاش ذهنی بیمار را به واسطه عدم استراحت و آرامش کافی کاهش میدهد و بیمار بیش از پیش احساس خستگی و عدم امنیت درونی می کند؛ چراکه بیمار در مورد فعالیتهای خود، برنامه ریزی کاربردی و صحیح نداشته، همیشه در حالت نیمه آگاهی به سر می برد. این قبیل از افراد نسبت به هرگونه پیشنهاد دلخواه از سوی دیگران جواب مثبت داده، نشست و برخاست های خود را بدون توجه به بار فکری و ظرفیت قوای ذهنی تنظیم می کنند و به سبب احساس خستگی در ذهن خود، هرگز نمی توانند راه حل های با دوام داشته باشند. احساس خود کم بینی (حقارت): بیمارانی که اعتماد به نفس شان را از دست می دهند، دچار احساس خود کم بینی شده، گاهی اوقات از جلب توجه مردم برای گفت و گو اجتناب کرده، حقارت می کنند. با بروز دگرگونی های جزئی در عادات و کردارها نوعی تنش مبتنی بر اضطراب به سبب حس خود کم بینی در بیمار ایجاد می شود.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
کنترل مغزی – هیجانات ذهنی – افسردگی – ناامیدی - خود کم بینی
