آنچه در این راستا مهم پنداشته می شود نحوه پاسخگویی والدین است، که شامل تغذیه از شیر مادر می شود. تغذیه با شیر مادر جالب توجه است زیرا بافته های مشابه در بین انواع گونه های حیوانی موجود است. این نوع تغذیه تماس های پوستی فراوان و تجربه این تماس ها برای نوزاد انسان همراه با کاهش استرس کوتاه مدت و بلوغ سریع تر عصب واگی (در هضم، ضربان قلب، حرکات صورت دخالت دارد) و چرخه خواب تثبیت شده تر می باشد. علاوه بر این موارد می تواند رشد و رفتار رشدی بهتری را به همراه داشته باشد قریشی، تایلر، ساکسبی ۲۰۰۷).

موش آزمایشگاهی، موش وحشی و میمون که تماس مادر و فرزند کمتری در زمان های مهم مانند بعد از تولد دارند برای باقی عمر خود، دچار ترس بیشتر هستند و واکنش فیزیکی شدیدتری به استرس خواهند داشت. بعلاوه جوندگان و میمون هایی که فرزندان خود را به اندازی کافی لیس تزدند و تمیز نکردند در نسل بعدی خود الگوی استروس مشابه را تجربه کردند. شواهد استنتاج شده از مطالعه روی جوندگان نشان می دهد که حتی اگر کلیات تماس مشابه باشد، تفاوت های ظریفی در نحوه تماس با مادر منجر به کاهش در واکنش به استرس برای حيوانات جوان و یادگیری بهتر استراتژی های مدیریت استرس می شود. مثالان توسط کانمان و مینی (۲۰۰۷) ارائه شده، که شامل رفتارهای مادری جوندگان بود. نژادهای مختلف موش میزان مختلفی از لیس زدن و تمیز کردن و پرستاری روی پشت خود (/LG ABN) را در هفته اول بعد از تولد بچه موش ها نشان دادند و تفاوت های ژنتیکی بین نژادها نشان داد که شاید این یک تفاوت رفتاری با برنامه ریزی متفاوت در ژنتیک حیوانات باشد. نوزادان ماده که توسط مادر روی پشت نگهداری می شدند، بعد از بلوغ بچه های خود را بیشتر روی پشتشان می گذاشتند و آنهایی که کمتر روی پشت مادرشان رفته بودند بچه های خود را هم کمتر روی پشتشان می گذاشتند. محققان احتمال می دادند که این موشها بر اساس تجربه خودشان عمل می کنند. پژوهشگران نوزادان نژادهای مختلف را کنار مادراتی از نژاد دیگر گذاشتند یعنی مادرانی که نوزاد خود را روی پشتشان نمی گذاشتند از نوزادان مادرانی که این عادت را داشتند نگهداری کردند و برعکس وقتی این نوزادان موش بزرگ و بچه دار شدند، بچه موش های خود را به همان اندازه که در نوزادی تجربه کرده بودند روی پشتشان گذاشتند و پیش زمینه ژنتیکی آنها در رفتارشان تأثیری نداشت. بنابراین به نظر می رشد برنامه نگهداری مادران بعد از تولد می تواند رفتارهای مادرانه و آسیب پذیری در برابر استرس را در نوزاد برنامه ریزی می کند تجربه های مادران جوان در نسل اول باعث بروز رفتار خاص در مادران دو نسل بعدی می شود، که مادران نسل سوم هستند و به همین ترتیب در نسل های بعدی ادامه می باید۔

موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :

مقایسه استرس و تنظیم هیجان در فرزند اول و فرزند دوم در خانواده های چند فرزند شهر ...