این اختلالات، کودک شما را از یک کودک شاداب، خوشحال و پر نشاط تبدیل به کودکی افسرده، گرفته و تودار کرده و حتی خداتاکرده او را وادار به خودکشی می کند. یکی از بزرگترین مشکلات در مورد درمان کودکان و نوجوانان در این حقیقت نهفته است که والدین تغییر حالت در کودک خود را نمی بینند دیگران (معلمين، همسایه ها) ممکن است این تغییرات را مشاهده کنند، اما والدین آنقدر عاطفی و حساس هستند که نمی بینند چه اتفاقی دارد می افتد. اغلب اوقات، والدین به مشکلاتی که کودکان شان دارند، اهمیت نمی دهند. این بدان معناست که افسردگی تا زمانی که نوجوانان تا سرحد افسردگی پیش می روند، بدون درمان باقی می ماند. هنگامی که من به عنوان درمانگر کار خود را شروع کردم، متوجه شدم که چقدر سخت است که از یک بیمار افسرده بپرسیم که: آیا تو به فکر کشتن خودت هستی؟ آیا کاملا امیدت را از دست داده ای؟». ما یاد گرفته ایم که چنین سوالاتی نکنیم چون اعتقاد داریم که در این صورت، این ما هستیم که این ایده ها را به آنها القا می کنیم و آنها را به طرف خودکشی سوق می دهیم.
این سؤالات هیچ پایه و اساسی نداشته و در قبال آنچه که باید انجام دهید، اتر عکس دارد. در حقیقت، اگر کودک شما میل به خودکشی داشته باشد، بهترین کاری که میتوانید بکنید انتخاب سؤالاتی است که شما در قبال این موضوعات به کار می برید: هیچ چیزی ارزش ندارد؟ همه چیز بی فایده است؟ و غیره. شما باید جرأت پرسش این سؤال را داشته باشید که آیا او افسرده است، احساس شکست می کند یا اینکه او در فکر آسیب زدن به خود است. اکثر کودکان افسرده در چنین موقعیتی اظهار می دارند که چنین پرسش هایی برای آنها آرامش بخش است؛ پس وظيفة شما این است که برای آنها درمانگری بیایید که فرزندانتان را دوست داشته و به او احترام می گذارد. تلاش کنید تا روان شناس، مشاور یا یک مددکار اجتماعی بیابید، البته اگر تا حال این گونه افراد را پیدا نکرده اید. این خیلی مهم است که کودک، درمانگر خود را دوست داشته باشد، چون یک درمانگر زمانی مؤثر است که کودک احساس کند، درمانگر به او احترام می گذارد، در این صورت او به درمانگر اطمینان کرده و او را دوست خواهد داشت.
موضوع پیشنهادی پروپوزال مشاوره و راهنمایی :
مقایسه اثربخشی روان درمانگری کودکان و آموزش مهارت های فرزند پروری به والدین بر کاهش افسردگی و انزواطلبی کودکان افسرده شهر ...
