این نظریه ابتدا توسط لنو والکر در این سایتش در سال ۱۹۷۹ با عنوان زن کتک خورده مطرح شد. نظریه والكر بر پویایی های بین زن های کتک خورده و بدرفتاران مرد تأکید دارد. او عنوان می کند که حمله، اغلب در الگویی که سه مرحل دارد رخ میدهد: مرحله ایجاد تنش، مرحله هجوم و دوره زمان جبران. در حین مرحله ایجاد تدریجی تنش، تنش افزایش می یابد. فرد بدرفتار، شکایت (و غرولند) می کند، قربانی را خطاب قرار می دهد، اتهام وارد می کند، و شریک زندگی خود را برای همه ناملایمات، سرزنش می کند. قربانی، خیلی با احتیاط رفتار می کند و سعی می کند هر کار ممکنی را برای جلوگیری از شروع هیاهوی اجتناب ناپذیر فرد بدرفتار انجام دهد. مرحله دوم طغیان است. بدون اهمیت به اینکه چقدر فرد مقابل سعی در خشنود ساختن فرد بدرفتار داشته، در نهایت خشم و ناراحتی به خروش می آید و از لحاظ کلامی، عاطفی، جسمی یا هر سه مورد، به او حمله ور می شود. این خلاصه و خطرناک ترین زمانی است از آنچه در این مرحله رخ میدهد که از چند لحظه تا تقریبا ۲۴ ساعت به طول می انجامد. مرحله سوم زمان جبران است. این مرحله آرامش پس از طوفان است. فرد بدرفتار از طغیانش متأسف می شود. او سعی می کند که فرصتی دیگر بدست آورد. این مرحله، قربانی را در حفظ رابطه نگه می دارد زیرا قربانی مطمئن می شود که این بار دیگر او تغییر می کند. قربانی به خود می گوید این دفعه او به قدری خشن بوده که حتی خودش هم احساس گناه می کند. با این وجود چرخه خشونت نه تنها ادامه می یابد بلکه در شدت و فراوانی، افزایش می یابد. اغلب این وضع ادامه می یابد تا اینکه آن زن متارکه می کند یا کشته می شود.

موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :

بررسی عوامل فردی و اجتماعی موثر بر بروز خشونت در خانواده در شهر ...