سن کودک و جنسیتش به نظر می رسد در تعیین چگونگی اثر پذیری کودک نقش داشته باشد. براساس مقاله ای در سال ۱۹۸۸ در مجله آمریکایی روانپزشکی پیشگیر ، کودکان پیش دبستانی که در معرض مشاهده بدرفتاری قرار می گیرند، نسبت به کودکان بزرگ تر، مشکلات بیشتری را نشان می دهند. پسرها و دخترها نیز در پاسخ های رفتاری خود به مشاهده خشونت، متفاوت اند. این مقاله مطالعاتی را ذکر می کند که نشان میدهند پسرهایی که در معرض مشاهده بدرفتاری قرار می گیرند عموما پرخاشگری بیرونی و خصومت بیشتری نشان می دهند در حالی که دخترها بیشتر پریشانی های درونی همچون افسردگی و شکایات جسمی را نشان میدهند.
مقاله ای در مجله روان شناسی بالینی و مشاوره با عنوان «کودکان مادران کتک خورده : رابطه رفتار کودک با خشونت خانوادگی و استرس مادری»، اظهار می دارد که ارتباط کودک با مادرش، در تعیین چگونگی پاسخ کودک به مشاهده خشونت خانوادگی، عاملی کلیدی است. نویسندگان دریافتند که هر چه سطح استرس مادر بالاتر باشد، مشکلات تجربه شده توسط کودکان بیشتر است. هرچند مطالعات دیگر این یافته ها را مورد سؤال قرار داده اند. با این حال تأثيرات خانوادگی از عوامل مهم واکنش کودک به مشاهده بدرفتاری به حساب می آید. ادلسون مطالعه ای در سال ۱۹۹۴ از مجله آمریکایی بهداشت عمومی را خاطر نشان می سازد که نشان داد نوجوانان سیاه پوست از خانواده های سازگار در مقایسه با نوجوانان سیاه پوست از خانواده هایی که سازگاری کمتری دارند، احتمال کمتری دارد که از تأثیرات بد مشاهده خشونت خانوادگی رنج ببردند.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی خشونت خانوادگی و ویژگی های شخصیتی کودکان با نقش واسطه ای رابطه والد فرزندی
