باورهای خودکارآمدی از درد، یک تعیین کننده مهم رفتار های درد و ناتوانی های همراه با درد هستند. باور های خودکارآمدی می تواند رفتار درد را پیش بینی نماید و همچنین به عنوان یک مکانیسم تغییر رفتار مورد استفاده قرار گیرد. تئوری اجتناب ترس ویلیاند که اغلب مربوط به علائم و نشانه های افسردگی و فاجعه به جای درد مزمن است، از آنجا که این مطالعه مهم است، تعداد زیادی از تحقیقات به نقش ترس و اضطراب بر توسعه ناتوانی های همراه درد پرداخته اند. ترس و اجتناب از موانع عمده برای توانبخشی و مقابله با درد مزمن هستند، به خصوص بعد از آسیب ها که تشخیص این مورد بسیار سخت است. همانطور که آن ها تحت تاثیر های چندگانه در برابر درد هستند جای تعجب نیست که مردم برای کنار آمدن با درد های خود، طیف گسترده ای از راهکارها را اعمال می کنند. سازه اصلی مقابله می تواند به عنوان سبک های مقابله ای از جمله: اجتناب و رو در رو شدن که همجنس هستند و حالت های تطبیقی در نظر گرفته شود. این استراتژی شامل فعال در برابر منفعل است. تطبیقی در مقابل غير تطبیقی، احساسات متمرکز در برابر آشفتگی احساسی، اجتناب در برابر توجه می باشد که ما باید با توجه به اثر بخشی هریک به راهبردهای مقابله ای بپردازیم. این مهم است که به یاد داشته باشیم سازگاری یک فرایند سیال است، که می تواند در طول سیر درد، تغییر کند.

موضوع پیشنهادی روانشناسی :

رابطه بین خودکارآمدی و مدیریت درد با امید به زندگی در بیماران ...