در یک دوره بیست ساله احتمالا ۵۰٪ رده های شغلی تغییر خواهد کرد. لذا میزان و چگونگی کسب مهارت در کار، عادات کاری، کار گروهی، تبحر در سازگاری و ... در اشتغال، مسأله مهمی است و ناتوانی در آنها دشواری هایی را به وجود می آورد. فناوری های نوین اطلاعاتی، مانند کامپیوتر، تلفنهای همراه، اینترنت، شبکه های مجازی و ... دروازه های جدیدی را به سوی آموزش گشوده است، اما این خطر را هم ایجاد کرده است که یادگیری را تنها به جذب اطلاعات تبدیل کند، در حالی که مهارت های اجتماعی، اخلاقیات و انضباط فکری مواردی هستند که باید در فرایند یادگیری گنجانده شوند. مثلا دسترسی سریع و آسان به اطلاعات نمی تواند و نباید جایگزین محیط های یادگیری گروهی و تعاملی شود. افزایش ابتکارهای فردی، اگر به قیمت از دست دادن کارهای گروهی و روحیه همکاری باشد، متاسفانه، زمینه مناسبی برای آموزش چگونه زیستن با یکدیگر، در جوامع آینده به شمار نمی رود (اردوئز، ۱۳۸۸). چگونگی رویارویی با این گونه مسائل و سایر موارد مرتبط و نیز تربیت انسان های متعهد به خواسته ها، ارزشها و آرمان های جامعه، پیش بینی ها و برنامه ریزی های خاصی را می طلبد. برنامه درسی به عنوان یک ابزار فرهنگی، وسیله ای است که با طراحی و اجرای آن می توان نسل امروز را برای رویارویی و مواجهه با چالش ها و مسائل موجود و آینده توانا ساخت و شهروندان شایسته ای را تربیت نمود. برنامه درسی یک مدرسه، کلاس با یک درس عبارتست از مجموعه ای از وقایع و تدابیر از قبل پیش بینی شده که به قصد دستیابی به نتایج آموزشی و تربیتی برای یک و با بیش از یک دانش آموز در نظر گرفته می شود.

موضوع پیشنهادی روانشناسی :

بررسی رابطه شبکه های مجازی و خلاقیت فردی بر کیفیت زندگی کاری ...