آنان از روش های متنوعی برای پاسخ گویی به این سؤال استفاده می کنند. به عنوان مثال، در یک نوع از این روش ها، ابتدا یک جفت تصویر به نوزاد نشان داده می شود و سپس، تصویری جدیدی جانشین یکی از آنها می گردد. حال اگر نوزاد مدت زمان بیشتری به تصویر جدید نگاه کند، نتیجه می گیرند که وی توانسته است تصویر جدید را از قبلی باز شناسد. منظور از بازشناسی این است که نوزاد بداند که محرک مورد مشاهده را قبلا درک کرده است. در این نوع از مطالعات، پژوهشگران تصاویر را در فواصل متفاوتی اعم از فورا، چند ساعت، یک روز، یک هفته و حتی چند هفته بعد به نوزادان نشان می دهند. مطالعات آنان با استفاده از مقایسه این گونه زوج ها نشان داده است که نوزادان یک ماهه قادرند آویز متحرک بالای تخت مهد کودک خود را، بعد از یک روز به یاد آورند و نوزادان پنج ماهه نیز می توانند تصاویر ساده را بعد از ۲ روز و تصاویر چهره ها را بعد از دو هفته به خاطر آورند. در یک مطالعه پژوهشگران، حافظه نوزادان ۵ ماهه از اشیای سه بعدی را بلافاصله بعد از ۱۰ دقیقه و بعد از ۲۴ ساعت مورد آزمون قرار دادند. شی جدید از نظر شکل، رنگ، اندازه و طرز قرار گرفتن متفاوت با قبلی بود. بلافاصله بعد از مشاهده شیء، تمامی نوزادان توانستند هر چهار ویژگی را بازشناسی کنند. در حالی که پس از ۱۰ دقیقه تنها قادر به بازشناسی شکل و رنگ بودند و پس از ۲۴ ساعت تنها می توانستند شکل را بازشناسی کنند. این آزمایش نشان میدهد که برخی از جنبه های اشیا بیشتر از ابعاد دیگر جلب توجه نوزادان را می کند.