پاسخ: از آنجا که از نشانه های گویای این عارضه درد عمومی، خستگی و سختی و سفتی عضلانی است و چون این نوع عوارض در قربانیان مادام العمری (ADHD) دیده شده است بدین علت پژوهشگرانی چون دکتر جوئل براین باورند که نمود عوارض این اختلال در بلندمدت فرد را درگیر عوارضی چون درد و خستگی مزمن، درد ولوو (فرج)، تحریک پذیری، سندرم پاهای بی قرار و سندرم معده تحریک پذیر می کند. مطلب مهم قابل توجه در این رابطه این است که از آنجا که مطالعات صورت گرفته در باره این عارضه (درد مزمن عضلانی)، ثابت کرده است که در این رابطه کاهش سطح دوپامین و نور پینه فرین نقش آفرین است. این امر سبب می شود که فرد با حذف کردن محركات بیرونی بدین وسیله آستانه دردش را بالا ببرد. به زبان ساده تر، درمان (ADHD) سبب مهار این درد مزمن می شود.