پاسخ: در رابطه با ارتباط (ADHD با اضطراب معمولا باید سه حالت را در نظر گرفت، در حالت اول اضطراب این قربانیان ناشی از عوارض درمان ناشده (ADHD) شده و در حالت دوم اضطراب می تواند به صورت یک بیماری جداگانه در کنار (ADHD) ظاهر شده و بالاخره شکل سوم این عوارض این است که گاهگاهی اضطراب به شکل شبه بیش هیچ ارتباطی با بیش فعالی همراه فعالی در بیمار ظاهر می شود بدین معنی که در برخی مواقع نارسایی های توجه و تمرکز محور فرد ناشی از اختلال اضطراب بوده و این عوارض با کاستی تمرکز ندارد واقعیت این است که از آنجا که نشانه های تشخیص این دو اختلال چه از بعد روانی و چه از بعد فیزیکی شباهت آشکاری با هم دارند این مسئله سبب می شود که کار تشخیص این دو بسیار دشوار شود. برای مثال عوارضی چون بی قراری، بی تابی، نا آرامی، کشیدن مو، جویدن ناخن و غیره در هر دو اختلال وجود دارد با این همه تفاوت های ظریفی این دو مشکل را از یکدیگر متمایز کرده و یکی از این ظرایف گویا تشویش و نگرانی یک فرد مضطراب در رابطه با مسایل واقعی و با خیالی است و این در حالی است که فرد بیش فعال نه تنها ذهن مشغول مسایل واقعی است بلکه دغدغه اصلی فرد ناشی از مشکلات این عارضه می شود این در حالی است که در اختلال اضطراب فراگیر، فرد نگران دایمی مسایل واقعی و پنداری است.