این یافته ها در تأیید این مدعا هستند که خصوصیات معین فردی فرایند نبوغ را تسهیل می بخشند. البته، برای نشان دادن اینکه خصوصیت و یا برخی از خصوصیات فردی در ایجاد نبوغ نقش دارند، باید شخصیت هایی مورد ارزیابی قرار گیرند که تا آن زمان خلاقیتی از خود نشان نداده اند. آنگاه می توان ارتباط بین خصوصیات مختلف و تکامل بعدی خلاقیت را بررسی کرد. بنابر این شرایط برای حصول به این نتیجه گیری فراهم می شود که خصوصیات فردی یک نقش اتفاقی در تکامل خلاقیت ایفا می کند. ارتباط بین خصوصیات فردی و تکامل خصوصیات بوسیله یاکوب گتزلز و Mihalyi Csikszentmihalyi مورد پژوهش قرار گرفته است. آنان کار گروهی از هنرمندان را از زمان دانشجویی تا شروع کار مورد بررسی قرار دادند. این گروه از ۲۰۵ دانشجو تشکیل شده بود که ۹۴ تن از آنان مرد و ۱۱۱ تن زن بودند. این گروه در دومین و یا سومین سال برنامه سه ساله مؤسسه هنری شیکاگو مورد آزمون قرار گرفتند. چندین سال بعد، با این دانشجویان رشته هنرهای زیبا که این بخت را داشتند تا کاری را پیش بگیرند، ارتباط برقرار شد و گتزلز و Csikszentmihalyi این فرصت را یافتند تا ارتباط بین خصوصیات معین فردی و عملکرد خلاقانه بعدی را مورد بررسی قرار دهند. وقتی دانشجویان در مدرسه هنر مورد آزمون قرار گرفتند، از بعضی جهات با کل دانشجویان دانشکده تفاوت داشتند اما نه با دیگران. در سنجش های مرسوم هوش امتیازهای دانشجویان هنر به عنوان یک گروه نزدیک به معیارهای دانشکده بود، اما در دو آزمون مرتبط با قابلیت های ادراکی ، بدون هیچ تعجبی مشاهده شد که امتیازهای آنان بسیار بالاتر از همتاهای خودشان است و همین امر نشانگر این است که آنان، از مهارت های ویژه ای بهره مندند. هنگامی که خصوصیات روانشناختی دانشجویان مورد ارزیابی قرار می گرفت، امتیاز آنان از لحاظ مقیاس زیبایی شناختی بررسی ارزش ها بسیار بالا بود و این امر آشکارا نشانگر تعهد کامل آنان به کارهای منتخب خود محسوب می شد.