هیچ دلیلی وجود ندارد که دو فرد خلاق را به این جهت که دارای ویژگیهای شاخص هستند، مشابه یکدیگر بدانیم. آنچه که در مورد هر دو آشکار است، منحصر بفرد بودن دستاوردهای آنان است. ما برای ارتباط با این موضوع، به یک راهبرد علمی و جدید نیاز داریم؛ شیوه ای که برای هر فرد خلاق (در واقع برای هر یک از افراد بتوانیم یک «نظریه فردگرایانه» بوجود آوریم. به احتمال بسیار زیاد، شیوه های متعددی برای پدید آوردن یک اثر کاملا کارآمد وجود دارد. آنچه ما نیاز داریم یک گرایش کلی است که این فردیت را با در نظر گرفتن فطرت هر انسان به دست می آورد. چنین نظریه ای از جملات این گونه تشکیل نشده است که تمامی افراد خلاق از xyz تشکیل شده اند»؛ بلکه چنین حالتی خواهد داشت: «این ترکیب منحصر بفرد بطریقی با ترکیب منحصربفرد دیگر رابطه متقابل دارد.» ( P - XX گروبر ۱۹۸۱) بعضی از افراد در یک دوره کاری بلندمدت آثار نبوغ آمیز متعددی را پدید می آورند؛ عده ای دیگر در دوره کاری معمولی، یک و یا در اثر بزرگ را پدید می آورند و کسانی هم هستند که در طول دوره کاری خود هیچ اثر توجه برانگیزی پدید نمی آورند. با توجه به نگرش نبوغ آمیز بخشی از تفاوت های موجود در بهره وری و تأثیر کار (یا تفاوت های در نبوغ») ریشه در تفاوت های شخصیتی دارد. مجموعه ای از خصوصیات روانشناختی وجود دارد که امر خلاقیت را تسهیل می بخشد و افرادی که در دوره کاری بلندمدت، آثار بزرگ و متعددی را پدید می آورند، این خصوصیات را در حد کمال در اختیار دارند. در طول سالیان، پژوهشهای زیادی بعمل آمده است تا این خصوصیات را به گونه ای مشخص سازند و کتابهای زیادی در این عرصه پدید آمده است. هدف از این فصل، تعیین اعتبار فرضیه های مرتبط با تحقیقات شخصیت خلاق و همینطور برآورد بررسی های مهم پژوهشی بر مبنای این فرضیه ها می باشد.