اما والدین چگونه می توانند با این مسئله برخورد کنند؟ بسیاری از والدین به ذات تلاش می کنند که مانع از ناراحتی کودک شوند، به همین جهت از موقعیت هایی که سبب آشفتگی فرزندشان می شود اجتناب می کنند. اما پرهیز، بهترین راه حل مقابله با ترس ها نیست. مؤسسه اضطراب انگلستان (مؤسسه خیریهای که به افراد مضطرب کمک می کند) توصیه می کند والدین از کودک خود بخواهند تا میزان اضطراب خود را از یک تا ده درجه بندی کند. آنها از اصطلاح «نردبان مواجه شدن با ترس ها» برای نحوهی قرار گرفتن تدریجی کودکان در معرض ترس هایشان استفاده می کنند. این روش بر اساس نوعی درمان به نام حساسیت زدایی نظام مند است که به افراد کمک می کند تا به جای داشتن اضطراب در زمان ترسیدن، با استفاده از تکنیک های تمدد اعصاب بر ترس هایشان فائق آیند. روش کار به این شکل است که با چیزی کمتر ترسناک آغاز می شود و تا ترس واقعی ادامه می یابد و در تمام طول این مسیر از تکنیک های تمدد اعصاب استفاده می شود. برای مثال، برای مواجهه با ترس از ارتفاع، درمانگر ممکن است با نشان دادن تصویر مکانی مرتفع کار را آغاز کرده و سپس فرد را آرام کند. مرحله بعدی بردن بیمار به مكان مرتفع و آرامش بخشیدن به اوست. درمانگر فرد را تا نیمی از راه می برد تا جایی که نهایتا شخص احساس می کند که قادر است تا نوک مکان مرتفع را خود طی کند. والدین نیز می توانند در مورد فرزندشان از این اصول استفاده نمایند. برای مثال، اگر کودکی از عنکبوت می ترسد می توان تصویری از یک عنکبوت به او نشان داد، سپس از او درخواست کرد که عنکبوتی اسباب بازی را در دست نگاه داشته یا فیلمی درباره عنکبوت ببیند. این کار ادامه پیدا می کند تا جایی که کودک قادر باشد عنکبوتی را درون شیشه بگذارد. در هر مرحله، می توان کودک را تحسین کرده یا پاداشی به او داد. همچنین باید از آنها خواست که اضطراب خود را درجه بندی کنند.