کودکانی که دارای مشکل ADHD هستند عمدتا بی توجه، بیش فعال و شتاب زده اند یا همه این علائم را دارند. کودکانی که عمدتا بی توجه هستند به جای ADHD اغلب تشخیص بیماری ADD (بیماری کمبود توجه) درباره آنها داده می شود که زیرشاخه ADHD است.

پسران بیش از دختران در معرض ابتلا به این بیماری هستند. هنگامی که تشخیص ADHD برای دختران داده شود اغلب دچار شرایط بی توجه هستند (منبع: NHS). والدین برای کمک به کودک دارای ADHD چه اقداماتی می توانند انجام دهند؟

برای کودکان زیر شش سال درمان دارویی توصیه نمی شود. برای کودکان بزرگتر مصرف دارو می تواند در کاهش علائم ADHD مؤثر باشد؛ اما داشتن منافع بلندمدت همچنان محل پرسش است (سوانسون و همکاران، ۱۹۹۳).

والدین می توانند درمان های شناختی رفتاری را برای کودک آغاز کنند. نحوه عملکرد این درمان به این شکل است که به کودک تفهیم شود افکار و احساساتش با رفتارهای او مرتبط است. همچنین به آنها آموزش داده می شود که چگونه افکار، احساسات و رفتار خود را تغییر دهند.

در طول درمان ممکن است از کودکان خواسته شود که مسئله ای را تشخیص دهند، درباره راه حلی برای آن مسئله بیندیشند، تصور کنند که چگونه از راه حل خود استفاده خواهند کرد و سپس تصمیم بگیرند که آیا راه حلشان موفقیت آمیز بوده است یا نه.